Fenerbahçe - beşiktaş kac kac. Tamer tanca mont.

o da, tecrübî âlemdir ve ideler âlemi, bu tecrübî âlemde, hayatın canlı dinamizminde, hayatla dolup taşan dimansiyonda mekindir ve orada oluşur ( gepraegte Form, die lebend sich entwickelt). Lâkin, şunu ilâve edelim ki Goethe, tecrübî âlemde, kâinatta veya tabiatta mekîn olduğunu ileri sürdüğü ideleri, tabiatın içinde inhilâl ettirmemekte, daha ziyade tabiat ile ruh ve idenin ahenkli vahdeti görüşünü terviç ve müdafaa etmektedir. Kendisinin bu düşüncesini, şu şekilde de ifade eylemek mümkündür: tefekkür ve hassasiyet (müşahede, hassî idrâk) birbirinin zıddı değildir. Daha ziyade, tecrübenin iki türlü şekildir. Sağlam bir organizmada, bunlar, tıpkı grammatik kaide ile kaideyi canlandıran misâl gibi, birbirlerini tamamlar ve ahenkli bir vahdet teşkil ederler. İşte, Goethe ve Schiller, bu terkip edici, birleştirici vahdet ve külliyeti daima istihdaf etmişlerdir. Schiller, felsefeyi, tarihî tecrübe âlemiyle (tarih denilen tecrübî âlemle) tamamlamış, Goethe ise, kendi iç âlemini, Tanrı düşüncesinin, transsandansın yardımıyla, tabiatta (dinamik hayatta) ayarlıyarak müvazenelendirmiş, her ikisi de, düşüncelerini, görüşlerini kadîm yûnanlıların san at şekillerinde (edebî tefekkür şekillerinde) tecessüm ettirip objektifleştirmişlerdir. Bu itibarla, Goethe nin tabiatla meşgul olması tabiat tetkikleri, bir nevheveslik (amatörlük) değildi, bil akis, kendisinin bu davranışının sebepleri ve şartları vardı. …